Van die momenten dat je bij jezelf na gaat wat je tot nu toe hebt bereikt, hoe zie ik mezelf en hoe ziet de wereld mij. Is het belangrijk hoe de wereld me ziet? Als ik naar mezlef kan kijken met een goed gevoel ziet de wereld me uiteindelijk ook anders.
Wat heb ik nodig om verder te komen op deze reis en wat moet ik los laten.
Al eerder blogde ik over de zoektocht naar mezelf, in die zoektocht kom je allerlei obstakels tegen. Sommige zijn ballast, deze willen je in het oude vertrouwde wereldje met alle foute patroontjes houden.
Ik heb afstand gedaan van deze obstakels, ik ben mezelf gaan verdiepen en verrijken met als uitkomst dat het in een stijgende lijn steeds beter met me gaat.
Ik heb mensen om me heen die mij blij maken, die mij mezelf laten zijn zoals ik altijd was en graag weer wil zijn.
Te lang heb ik in een patroon geleefd die mij niet veel goeds bracht.
Ik omringende met, laat ik ze maar obstakels noemen, die een negatieve invloed op me hadden.
En ondanks dat het me veel moeite en soms ook verdriet bracht heb ik het los gelaten.
Ik ben mezelf gaan omringen met mensen waar ik wat aan had. Ik heb oude gewoontes weer opgepakt maar heb me ook nieuwe gewoontes eigen gemaakt. Ik heb banden aangehaald met oude bekenden, maar heb ook mensen moeten verliezen....
Ik ben nu op en moment gekomen in mijn reis dat ik terug kan kijken naar mijn reis en kan zeggen, dat heb je goed gedaan!
Maar ik ben er nog niet! Het kost me nog steeds veel energie om voor mezelf alles op een rijtje te zetten maar ook het op een rijtje houden. Met als gevolg dat ik aan het einde van de dag erg moe ben. Maar ik sta in ieder geval weer met frisse moed op! Dat is ook wel eens anders geweest....
Ik weet niet of ik weer veel ga bloggen, ik wilde dit gewoon even kwijt.
Afgelopen paar dagen heb ik een nummer in mijn hoofd die op dit moment zo goed weergeven hoe ik tegen dingen aan kijk, zowel naar mezelf, als naar dingen en mensen....
